Blog

Elektrosymulacja TENS jest terapią przeciwbólową za pomocą prądu. Jest:

• sprawdzona klinicznie,
• nieinwazyjna,
• niefarmakologiczna.

Obecnie zabiegi TENS wykonywane są w większości gabinetów fizjoterapii.

Skrót TENS tłumaczony jest jako przezskórna stymulacja nerwów. Zyskuje swoją popularność poprzez dostępność małych i przenośnych urządzeń TENS, które równie dobrze mogą być stosowane w domu.

Biuro Tłumaczeń KMK zajmuje się właśnie tłumaczeniami medycznymi, dotyczącymi aparatury medycznej.

To bakterie pochodzące z grupy salmonella enterica, zwane pałeczkami paraduru. Powszechnie wiadomo, że wywołują zatrucie pokarmowe, które jest niezwykle niebezpieczne. Wynika to z tego, że mogą być przyczyna zakażenia naszego organizmu (organów), ale tez doprowadzić do śmierci (najbardziej zagrożone sa dzieci).

Salmonella lubi produkty, poddane niewłaściwej obróbce termicznej (np. źle przygotowane mięso z kurczaka, rozmrożone lody, nie umyte jajka). Zatrucie wywołane przez salmonellę moze spowodować odwodnienie organizmu, co u osób starszych lub dzieci moze być niebezpieczne. Objawy zatrucia pojawiają się po kilku godzinach.

Leczenie zależy od postaci choroby. najczęściej jest to żołądkowo-jelitowa, a pomoc uzyskujemy dzięki płynom nawadniającym (DPN).

Temat inny, ale równie ciekawy, co poprzednie artykuły. Jak to się stało, że ludzie zaczęli zwracać uwagę na choroby?

Z czasów starożytnych, niewiele wiadomo na ten temat. Wiemy, że wierzono, że planety działają na zdrowie człowieka, że robaki w ciele człowieka są zsyłane przez bogów, albo że choroba to byt, który wszedł do organizmu.

Chińska mądrość ludowa, mówi że choroba może być spowodowana wewnętrznie (radość, strach, smutek) lub ze względu na czynniki zewnętrzne (zimno, wilgoć, duszność).

Trzeba też wspomnieć o koncepcji humoralnej – grecy przyjęli, że istnieją dwa płyny ustrojowe, które są podstawą w organizmie. Mowa o żółci i śluzie. Choroba była spowodowana tym, że ich proporcje nie były równe.

Kolejne szkoły starożytne, nadal miały niewielką wiedzę na temat organizmu człowieka i chorób, które mogą go zaatakować. Chociaż, robili sekcje zwłok, co dawało im szansę na poznanie cała (w następnych wiekach, było to mocno ograniczone). Dzięki temu grecki filozof Herofilos „odkrył” układ nerwowy i mózg. Później te badania (między innymi odkrycie że ,serce jest jednym z najważniejszych organów) zostały zapomniane, ale powrót do nich nastąpił przy zapoznaniu z się z układem mięśniowym, który badał inny grek – Merinos. Później pojawiła się teoria solidarna, zakładająca, że inną przyczyną choroby może być przepełnienie naczyń żylnych. Co ciekawe, empirycy, którzy byli przeciwnikami filozofów, nie byli zainteresowani dlaczego choroby się tworzą, lecz stosowali leki i metody lecznicze na zasadzie prób i błędów. Była jeszcze teoria z atomami (że jeśli atomy w ciele człowieka są zbyt duże lub zbyt małe, to dochodzi do choroby) i traktowanie choroby jako reakcja na to co dzieje się na zewnątrz. Wszystko było kwestia obserwacji i działań na tyle na ile pozwalała w tym czasie technika. Ciekawostką jest to, że za czasów Hipokratesa zaczęło się upuszczanie krwi, ale i wtedy określił ile i jak często taką krew upuszczać.

Średniowiecze nie było tak rozwijające jak starożytność – przynajmniej nie pod względem medycznym. Skutecznym lekarstwem na wszelkie choroby uważano skruchę i modlitwę, a ich przyczyną były grzechy i gniew Boga. Bardzo popularne stało się upuszczanie krwi. Jednocześnie, panowało przekonanie, że lekarze mają dar od Boga, a eksperymenty na ciałach nie powinny być przeprowadzane, ponieważ to własność boska, nie ludzka.

Kolejne wieki przynosiły odkrycia medyczne, a te większą wiedzę. Dzięki nim jesteśmy teraz na tyle oświeceni, że wiemy jak leczyć poszczególne choroby, oraz jak im przeciwdziałać.

Bilirubina
Substancja chemiczna wydzielana z żółcią. Powstaje w wyniku rozpadu czerwonych ciałek krwi (ścisłej hemoglobiny) w wątrobie, szpiku kostnym i śledzionie. Następnie bilirubina łączy się z albuminami osocza i kwasem glukuronowym, od tego momentu jako bilirubina sprzężona zostaje wydalana do woreczka żółciowego skąd po zagęszczeniu przechodzi do dróg żółciowych i dwunastnicy. Podczas diagnostyki oznaczana jest bilirubina sprzężona - norma wynosi 1,7 – 6,8 µmol/l.

W stanach chorobowych (marskość wątroby; kamica przewodowa, nowotwór wątroby, uszkodzenie komórek wątroby) bilirubina przedostaje się do krwi powodując zażółcenie skóry i błon śluzowych - tzw. żółtaczkę.

Próby wątrobowe
Szereg badań umożliwiających postawienie diagnozy w przypadku choroby wątroby. Należą do nich: ALAT - badanie występowania aminotransferazy alaninowej (przy podejrzeniu zapalenia wątroby, wirusowym zapaleniu wątroby); AspAT – występowanie aminotransferazy asparaginianowa (nieprawidłowy poziom enzymu występuje w zapaleniu wątroby, marskości lub zawale serca); bilirubina – produkt rozpadu hemoglobiny czerwonych ciałek krwi (świadczy o nieprawidłowym działaniu wątroby, nadmiar powoduje żółtaczkę); ALP - fosfataza alkaliczna (nie jest specyficzna dla chorób wątroby jej ilość jest podwyższona również w przypadku niedomogi nerek, niewydolności serca czy chorób kości);

GGTP
Enzym gramma-glutamylo-transpeptydaza (większa ilość enzymu występuje w przypadku problemu alkoholowego czy niedrożności dróg żółciowych); ChE – enzym cholinoesteraza (w tym przypadku niższy poziom wskaźnika wskazuje na uszkodzenie wątroby, przy wyższym może występować stłuszczenie wątroby); LDH – enzym dehydrogenaza mleczanowa (niespecyficzny dla wątroby nieprawidłowa ilość może zależeć od wirusowego zapalenia wątroby, anemii, zawału serca, choroby płuc); HBs – antygen, zapalenie wirusowe typu B daje wynik pozytywny; Przeciwciała HCV – podobnie w zapaleniu wirusowym typu C występuje wynik dodatni.
Nie zawsze wykonywane są wszystkie powyżej wymienione badania. Często badanie jest ograniczone do ALAT, AspAT i bilirubiny.

Testy genetyczne
Od czasu gdy opisano genom (zestaw wszystkich genów człowieka, coraz powszechniejsze jest stosowanie testów genetycznych w diagnostyce medycznej. Chcemy dowiedzieć się czy nie przekażemy dzieciom niebezpiecznych genów, czy czasem nie jesteśmy nosicielami genów powodujących nowotwory lub inne choroby uwarunkowane genetycznie. Należy pamiętać, że nasz genotyp (zestaw naszych genów) nie zmienia się podczas życia i badanie wystarczy przeprowadzić tylko jeden raz. Oczywiście testy genetyczne można przeprowadzać także w celu potwierdzenia bądź wykluczenia ojcostwa. Tutaj opiszemy kilka testów genetycznych wykonywanych w celu wykrycia choroby genetycznie uwarunkowanej lub skłonności do niej.
Dostępnych jest coraz więcej testów. Podczas badania oznaczane jest występowanie określonych genów w genotypie chorego. Na przykład można sprawdzić występowanie genów:
HLA-B27 - geny powodujące zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (ZZSK). Nieuleczanej choroby prowadzącej do niesprawności. Wczesne rozpoznanie choroby jest bardzo trudne, gdyż objawy podobne są do wielu innych chorób. Na tym etapie jedynie badania genetyczne jest w stanie zapewnić rozpoznanie tej ciężkiej choroby. Badanie jest bardzo skuteczne, gdyż jak stwierdzono gen HLA-B27 występuje u 90 do 96% osób chorujących na ZZSK. Przy wczesnym wykryciu choroby można opóźniać wystąpienie objawów ZZSK.
HLA-DQ2 i/lub HLA-DQ8 - geny występujące w celiakii (chorobie trzewnej). Choroba powoduje nieprzyswajania składników pokarmowych. Jeżeli u bliskich krewnych występuje celiakia, szczególnie istotne jest badanie w kierunku występowania w genotypie HLA-DQ2/DQ8.
HLA-Cw6 - test na ten gen wykonywany jest gdy jest podejrzenie łuszczycy. Łuszczyca jest bardzo ciężką chorobą, powoduje zmiany skórne, ale również zmiany w wielu narządach wewnętrznych. Wyklucza chorych z życia społecznego ze względu na występujące rozległe zmiany skórne. Jak w przypadku innych chorób wczesne rozpoznanie ułatwia leczenie. Co więcej w przypadku łuszczycy dostępna jest także terapia biologiczna, której skuteczność jest zależna od obecności HLA-Cw6.
Trombofilia - uwarunkowana genetycznie choroba inaczej określana jako nadkrzepliwość lub zakrzepica. Powoduje wystąpienie choroby zakrzepowej żył (w niektórych przypadkach tętnic). Często stosuje sie rozróżnienie i za trombofilię uznana jest skłonność do występowania nadkrzepliwości a zakrzepicę stosowane jest w przypadku wystapienia choroby. Główną przyczyną powstania zakrzepów jest zwolniony przepływ krwi w naczyniach; nieprawidłowe wytwarzanie czynników pro koagulacyjnych i antykoagulacyjnych jak również uszkodzenia naczyń krwionośnych.
Stwierdzono, że w powstaniu stanu chorobowego bierze udział wiele genów. W laboratoriach stosowane są badania w kierunku genów czynnika 5 czyli F5, protrombiny czyli F2, enzymu HABP2 (proteaza); białka C czyli PROC; białka S czyli PROS1; antytrombinę III czyli SERBINC1, trombomoduliny czyli THBD oraz mutacji z grupy Leiden. Oznaczenie mutacji genu z grupy Leiden czyli genów o innej (nieprawidłowej) budowie, co powoduje inny przebieg procesów komórkowych. Wystąpienie u chorego zakrzepicy może być uwarunkowane genetycznie (czyli dziedziczne) ale obserwujemy również zakrzepice powstałe w wyniku działania innych czynników (nabyte). Badania genetyczne obejmują skomplikowane techniki laboratoryjne takie jak sekwencjonowanie DNA.

Biopsja wątroby
Biopsja wątroby jest badaniem inwazyjnym wykonywanym w warunkach szpitalnych, sterylnych oraz zasadniczo wymaga 2-3 dniowego pobytu w szpitalu. W szczególnych przypadkach może być wykonana ambulatoryjnie (pacjent przychodzi rano i jest wypisywany wieczorem).
Badanie polega na pobraniu wycinka tkanek wątroby (bioptatu) przez nakłucie igłą biopsyjną poprzez powłoki ciała. Ilość pobranego bioptatu jest określona a następnie poddawany jest badaniom laboratoryjnym.
Biopsja wątroby jest stosowana w diagnostyce chorób wątroby a w przypadku zakażenia HCV jest najważniejszym z badań diagnostycznych. 

Badanie ASO
W przypadku często powtarzających się infekcji bakteryjnych zostaje wykonane badanie miana ASO (miano antystreprolizynowe). W wyniku badania można stwierdzić występowanie przeciwciał przeciwko streptolizynie O powodującej hemolizę krwinek czerwonych wytwarzanej przez paciorkowca grupy A. Podwyższone miano ASO świadczy o toczącym się w organizmie procesie chorobowym powodowanym przez paciorkowce jednak nie może być jedynym kryterium rozpoznania zakażenia paciorkowcowego. Badanie stosowane w diagnostyce chorób reumatycznych. Badanie wykonuje się na próbce krwi pobranej od pacjenta. Wynik stanowi miano surowicy, które jest wyrażone w jednostkach i oznacza wystąpienie dodatniej reakcji antygen - przeciwciało uzyskanej przy najwyższym rozcieńczeniu surowicy. Jest to tzw. reakcja serologiczna. 

Choroba Gilberta (choroba uwarunkowana genetycznie)
Choroba uwarunkowana genetycznie powoduje występowanie podwyższonego poziomu bilirubiny we krwi przez obniżenie ilości bilirubiny wydalanej z żółcią.  Bezpośrednio jest to powodowane przez nieprawidłowy gen UGT1A1 (koduje UDP-glukuronylotransferazę). Choroba przebiega łagodnie – lecz może powodować uszkodzenie wątroby. Zapobieganie skutkom polega na stosowaniu się do zaleceń lekarza, obejmujących odpowiednia dietę i spokojny tryb życia (bez nadmiernego wysiłku fizycznego). W przypadku podwyższonego poziomu bilirubiny we krwi bez specjalnej przyczyny zaleca się wykonanie badań genetycznych. Diagnostyka choroby Gilberta nie jest inwazyjna. W przypadku zdiagnozowania choroby można ograniczyć liczbę badań mających na celu wykluczenie innych przyczyn występującego podwyższonego poziomu bilirubiny.

Czy celiakia jest chorobą genetyczną
Celiakia, czyli choroba trzewna, jest bardzo uciążliwa a na jej rozwój ma wpływ wiele czynników. Niestety jest to choroba, której nie można wyleczyć i osoby chore zmagają się z nią przez całe życie. Dopiero od niedawna poznajemy dokładnie wpływ czynników środowiskowych ale również genetycznych czy immunologicznych na powstanie i przebieg choroby. Ostatnio coraz częściej uznaje się podłoże genetyczne celiakii. Mimo, że bezpośrednio nietolerancja glutenu (białka składnika mąki z wielu zbóż) powoduje zanik kosmków jelita cienkiego, co powoduje upośledzenie wchłaniania. Geny jakie prawdopodobnie biorą udział w powstaniu tej choroby to HLA-DQ2 i/lub HLA-DQ8. Jak przypadku wszystkich genetycznie uwarunkowanych chorób wystarczy raz się przebadać by stwierdzić ryzyko zachorowania na celiakię.  

Dziwna choroba hemochromatoza
Przyczyną choroby jest nieprawidłowy metabolizm żelaza spowodowany genetycznie. Określono, że jest to mutacja występująca w genie HFE leżącym na chromosomie 6, jedna z dwóch, w wyniku czego powstaje gen C282Y lub H63D. Choroba powoduje zwiększone wchłanianie żelaza w dwunastnicy. W konsekwencji tego następuje większe odkładanie żelaza w narządach takich jak wątroba czy nerki i ich niewydolności. U chorych często występuje np. marskość wątroby wzrasta też ryzyko wystąpienia raka wątrobowokomórkowego. Ważna jest wczesna diagnoza, gdyż choroba nie należy do bardzo rzadkich. Wykonywane są badania przesiewowe w których w surowicy krwi oznacza się wysycenie transferryny oraz stężenie ferrytyny. W profilaktyce lub leczeniu stosuje się między innymi upuszczanie krwi co zapobiega powikłaniom w przebiegu choroby.

Fenyloketonuria
Bardzo rzadko występująca choroba metaboliczna (PKU).  U chorych występuje niedobór powstającej w wątrobie hydroksylazy fenyloalaninowej (PAH). W krwi (i w tkankach) wzrasta poziom fenyloalaniny spowodowany bezpośrednio brakiem hydrolazy PAH. Ale co gorsze zmiana poziomu tej substancji ma istotny wpływ na wiele funkcji organizmu i powoduje wystąpienie niedorozwoju umysłowego, opóźnienie mowy, zaburzeń skórnych (wyprysk), drgawek, zaburzeń zachowania itp. Choroby nie można leczyć objawowo, ale można zapobiegać wystąpieniu jej skutków poprzez kontrolowanie diety (stosowanie restrykcyjnego reżimu żywienia). Z tego względu prowadzone są badania przesiewowe niemowląt, żeby na czas wdrożyć postępowanie lecznicze. Wprowadzenie wystarczająco szybko kontroli metabolicznej, zapobiega rozwoju choroby i zapewnia dzieciom normalne życie. Choroba jest uwarunkowana genetycznie.

Diagnostyka fenyloketonurii
Badanie przesiewowe w kierunku fenyloketonurii wykonywane jest u wszystkich niemowląt. Pomocnicze znaczenie ma test moczowy (z chlorkiem żelaza) wykonywany u noworodków. Poziom oznaczanego kwasu fenylopirogronowego zależy od zawartości fenyloalaniny we krwi  (poziom powyżej 15 mg%). Ponieważ jest to wysoki poziom, ujemny test moczowy nie wyklucza całkowicie choroby. Dokładnym testem jest oznaczenie poziomu fenyloalaniny w pobranej krwi.  Prawidłowe stężenie fenyloalaniny we krwi wynosi 1- 2 mg/dL. Przy stwierdzeniu nieprawidłowego stężenia, należy jak najszybciej zastosować dietę. Wiek zastosowania leczenia jest ściśle związany z skutecznością. Jak podają dane amerykańskie każdy tydzień opóźnienia leczenia powoduje spadek ilorazu inteligencji o 1 pkt.

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C
Zakażenie wirusem HCV to najgroźniejszy wróg wątroby, niestety nie można się ochronić za pomocą szczepionki. W większości choroba jest przewlekła. Brak charakterystycznych oznak takich jak zażółcenie powłok skórnych, brak łaknienia lub bóle brzucha. Gdy nie ma objawów nie wykonujemy badań diagnostycznych a choroba zostaje rozpoznana w późnym stadium. Niektóre z objawów sugerują postępująca chorobę na przykład długotrwałe zmęczenie, senność przechodząca w apatię a nawet stany depresyjne. Rzadziej występują objawy niespecyficzne: bóle stawów, bóle mięśni, pojawiają się zmiany skórne. Po wielu latach choroby u 20-30% chorych rozwija się marskość wątroby. Niestety marskość wątroby grozi rozwojem raka wątrobowo-komórkowego i ciężkimi komplikacjami uniemożliwiającymi normalne życie np. żółtaczka, nieprawidłowa krzepliwość krwi, żylaki i krwawienia a nawet śpiączka wątrobowa.

Diagnostyka zapalenia wątroby C
Diagnostyka zakażenia wirusem HCV polega na zmierzeniu obecności przeciwciał przeciwko HCV w osoczu krwi. Nie ma na razie dostępnych testów wykrywających antygeny HCV. Dostępne są także testy serologiczne (EIA-2, EIA-3, ELISA i in) oraz inne metody biochemiczne czy genetyczne (wykrywanie RNA wirusa). Dlatego nie należy lekceważyć objawów i w miarę możliwości badać się w kierunku HCV.

Lampa Wood’a
Wykorzystuje zjawisko fluorescencji. Emituje ona promieniowanie ultrafioletowe i jest używana głównie w dermatologii. Dzięki lampom Wood’a można zdiagnozować rodzaj cery lub wykryć zmiany skórne m.in. stany grzybicze. Diagnoza opiera się na podstawie barwy zjawiska fluorescencji, a kolor odbitego światła zależy od wilgotności cery i typów bakterii występujących na skórze, i tak na przykład bardzo ciemny fiolet sygnalizuje nam, że jest to cera tłusta, fiolet/niebieski – cera normalna, słaba fluorescencja – cera sucha, biały – zrogowacenia naskórka. Aby uzyskać pożądany efekt urządzenie jest zbliżane do ciała pacjenta na odległość ok. 20 cm i bliżej. Ze względu na to, że zjawisko jest słabo widoczne, badanie należy przeprowadzać w zaciemnionym miejscu, a przed użyciem lampa powinna zostać rozgrzana przez ok. 5 minut. Lampy Wood’a są zwykle przenośne, zasilane elektrycznie. Posiadają 2 lub 4 świetlówki UV. Niektóre z tych urządzeń są wyposażone w szkła powiększające do uzyskiwania lepszego efektu w diagnozie. 

Ultrasonografy
Urządzenia medyczne, dzięki którym uzyskuje się przekrój badanego obszaru ciała. Badanie to należy do nieinwazyjnych, dlatego używane jest przede wszystkim w ginekologii/ położnictwie (diagnostyka płodu) i kardiologii. Aparaty USG pokazują na ekranie graficzny przekrój prześwietlanego obiektu, wykonują również zdjęcia diagnostyczne. Wykorzystują do tego fale ultra dźwiękowe i tak zwane zjawisko echa ultra dźwiękowego. Na podstawie powracających fal rysowany jest wykres lub obraz trójwymiarowy. Dzięki tym obrazom można określić np. czy płód rozwija się prawidłowo, zbadać czy coś niewłaściwego dzieje się z którymś z narządów, np. czy nie ma w nim zmian chorobowych, typu guzy a także określić stopień ukrwienia narządów wewnętrznych. Nowoczesne ultrasonografy ukazują obraz trójwymiarowo i w czasie rzeczywistym(4D), dzięki czemu można zaobserwować ruch na wyświetlaczu urządzenia. 

Lampy Sollux
Wytwarzają światło podczerwone i promienie widzialne. Wykorzystywane są w kosmetyce, fizykoterapii i światłolecznictwie. Podczerwień jest niewidoczna natomiast jest odczuwalna w postaci ciepła, gdy moc promieni jest absorbowana przez ciało. Zakres fal mieści się między 760 nm a 10000 nm i jest dzielone na trzy przedziały A(760 - 2000 nm), B (2000 - 4000 nm) i C(4000 - 10000 nm). Lampy S operują falami typu A i B a ogrzane ciało zwiększa temperaturę o min. 1 stopień Celsjusza. Lampy sollux wyposażone są w czerwone, fioletowe i niebieskie kolory szkła. Czerwony filtr wypuszcza promienie czerwone widzialne i podczerwone o działaniu pobudzającym(krążenie krwi, przemiana materii). Szkło niebieskie przepuszcza naturalne światło i ma działanie uspakajające oraz przeciwbólowe. Leczenie promieniowaniem podczerwonym jest stosowane nie tylko gabinetach lekarskich i centrach medycznych, ale i w domu, przy użyciu niewielkich rozmiarów, przenośnych lamp sollux. 

Diagnostyka przeciwciał
Schorzenia autoimmunologiczne są coraz częściej diagnozowane, do ich rozponania nie sa wystarczające rutynowe badania laboratoryjne. Równie ważny jest wywiad chorobowy, badania kliniczne oraz przebieg choroby. Wyniki badań laboratoryjnych służą do ustalenia rozpoznania oraz opisu aktywności choroby. Podczas występowania objawów klinicznych choroby autoimmunologicznej nie zawsze pojawiają się markery chorobowe, jednocześnie mogą one występować w okresie bezobjawowym. 
Markerami są przeciwciała przeciwko tkankom własnym narządów co bezpośrednio  świadczy o autoagresji. Należy jednak pamiętać, że występowanie markerów nie zawsze świadczy o postępującej chorobie autoimmunologicznej. U niektórych osób, szczególnie starszych, oznacza się autoprzeciwciała niemające znaczenia klinicznego.

Istnieje szereg badań do oznaczenia przeciwciał:
Przeciwciała przeciwjądrowe (ANA)
Najbardziej przydatnymi przeciwciałami w diagnostyce są przeciwciała przeciwjądrowe (ANA),. Należą do nich przeciwciała przeciwko antygenom jądrowym komórki. Ostatnio prowadzi się intensywne badania nad molekularną budową tych przeciwciał.
Stosowane w praktyce klinicznej przeciwciała najczęściej należą do grupy immunoglobulin charakteryzujących się izotypem IgG.

Przeciwciała aTPO TPO, czyli TyreoPerOksydaza (proksydaza tarczycowa) jest jednym ze składników tkanki tarczycowej. Badanie przeciwciał anty-TPO stosowane jest w diagnostyce autoimmunologicznych chorób tarczycy. Wskutek zaburzenia genetycznego lub choroby autoimmunologicznej organizm uznaje tarczycę za zagrożenie. Wytwarza wtedy przeciwciała anty-TPO, których zadaniem jest unieszkodliwienie zagrożenia. Wytworzone przeciwciało uszkadza gruczoł i zakłóca jego prawidłowe funkcjonowanie. W przypadku przeciwciał anty-TPO podanie normy nie jest możliwe. Sama ich obecność w badanej próbce jest niepokojąca. Obecność i poziom anty-TPO uzależniony jest również od płci, wieku, rasy, a także od wartości referencyjnej stosowanej w danym laboratorium. Bardzo wysokie stężenie anty-TPO zazwyczaj zwiastuje chorobę Hashimoto lub Gravesa-Basedowa.